حرفهایی که سند نیست

در شهرهای بزرگ اگر کسی  بر خلاف قول و قرار به تعهداتش عمل نکند و شما مدارک و شواهد قانونی کافی علیه او نداشته باشید، کار زیادی نمی توانید علیه او انجام دهید. بله به همین سادگی ! طرف قرار بوده  پولی بشما بدهد ، نمیدهد .اگر مدارک کافی نداشته باشید که از او طلبکار هستید کار زیادی نمیتوانید برای خودتان انجام دهید. اما در شهر ها و جوامع کوچک اوضاع اینطوری نیست. در شهرهای کوچک مردم همدیگر را میشناسند و اگر چند نفر از اهالی معتمد تایید کنند که کسی حقی از شما را ضایع کرده است، آن شخص ممکن است بیش از بدهیش بشما خسارت ببیند چون دستش برای همه رو میشود و دیگر کسی تن به معامله با او نمیدهد. حالا چرا این بحث را پیش کشیدم؟

عده ای از هموطنان زرنگ وقتی وارد شهر تفلیس میشوند فکر میکنند  اینجا هم تهران یا اصفهان است.اینها نمیدانند که جامعه ایرانی در این کشور جمعیتی کمتر از جمعیت یک شهر کوچک دارد و وقتی شخصی بعنوان شهروند ایران وارد این کشور میشود، هرکجا برود و هر فعالیتی بخواهد انجام دهد درباره او از جامعه ایرانی و وبویژه قدیمی تر های این جامعه که تعدادشان به 60 نفر هم نمیرسد ، پرس و جو میشود. در ماههای اخیر تعدادی ایرانی به این کشور امده اند، خدماتی را بدست آورده اند و حساب و کتابهای خود را صاف نکرده اند  با این اندیشه خام که چون طرف مقابل صاحب نفعشان مدرکی قانونی برای بدست آوردن حق خود در دست ندارد، دستش بجایی نخواهد رسید.

از ابتدای ایجاد این وبلاگ، تذکر دادم که اگر چاره ای نباشد افراد خلافکار و به اندیشه خام خود زرنگ را ممکن است با نام و مشخصات کامل در این وبلاگ معرفی کنم. امیدوارم زرنگبازان هموطنان بخودشان بیایند و شرایط را درک کنند تا نیازی به افشاگری در فضای مجازی نباشد.